Posts

Wanneer het woord spoedopname valt

 Mijn zwak moederhart is er lang van gespaard gebleven maar nu heb ik ook de ervaring van een ziekenhuisopname voor een van mijn kinderen om toe te voegen aan m’n palmares.  Ik heb in een eerdere blog al geschreven over (ernstig) zieke kinderen en over mijn bewondering voor de ouders die het mee moeten ondergaan. Je probeert er niet te veel bij stil te staan zodat onnodige emoties je niet drijven tot een kleine paniekaanval maar eens het zover is… Hoe ga je er dan mee om… Zelfs al gaat het “maar” om klierkoorts, wat in dit geval zo is, je kan er duidelijk de volle lading van krijgen. Het begon met de gekende procedure. Een beetje keelpijn, wat volgens mijn eerste idee door de vermoeidheid zou kunnen komen. Het afgelopen weekend was weer wat drukker en dat zal wel zijn effect gehad hebben op zijn slaap. Geen probleem, mijn flinke jongen ging gewoon naar school. Die avond kruipt hij er vroeg in. “Het doet wel nog een beetje pijn” zei hij die volgende ochtend, maar hij maakte zich desonda
Een reactie posten
Meer lezen

“Geniet ervan!”

 “Geniet ervan, het gaat allemaal zo snel!” Wat heb ik dat zinnetje dikwijls gehoord na de geboorte van ons zoontje. En wat zeg ik het veel tegen kersverse ouders! Het is gewoon een heel goed advies om mee te geven, een prettige activiteit om te volbrengen en tegelijkertijd een uitdaging van jewelste… Het is niet gemakkelijk om álle momenten netjes op te pikken, er even bij stil te staan en het in je op te nemen. Hoe zeer ik het mezelf ook had voorgenomen om het exact op die manier te proberen ervaren.  Ik ben iemand die schrijft… Vaak ben ik te laat om foto’s te nemen en als ik die al neem, zijn het niet altijd de beste dus… ik schrijf. De zinnen razen door mijn hoofd en ik ben al een opstel aan het samenstellen terwijl ik taferelen aanschouw en nadenk over hoe ik ze het best zou kunnen omschrijven. Toen, tijdens de zwangerschap van mijn eerste kindje, schreef ik nog enkel met pen en papier… Nota’s typen op mijn telefoon kwam nog niet bij me op, liever echte losse nota’s die dan in mi
Een reactie posten
Meer lezen

Onthaalouder: Met ons gat in de boter gevallen

 We vielen met ons gat in de boter, zoals ze zeggen, wat het vinden van een onthaalmoeder betreft! Tijdens de zwangerschap van ons eerste kindje waren we op zijn zachtst uitgedrukt “slecht” voorbereid. Toen we de vraag kregen of we al een onthaalmoeder/crèche hadden weten te vinden, waren we niet in paniek: “Is dat een knelpunt misschien? Huh? Waar ben jij nu al over bezig. Ons kleintje moet nog geboren worden.” Ignorance is bliss :-) Toen het besef kwam dat we in gang moesten schieten en een onthaalouder moesten weten te vinden, werd het ons echter bijzonder gemakkelijk gemaakt. We hadden contact opgenomen met Moeke die we eigenlijk al kennen van sinds we zelf klein waren. Ik zie mezelf nog zitten met mijn toch al dikke buik in haar eetplaats om nog het één en ander te bespreken en info te vergaren van hoe het er juist aan toe zou gaan. We mochten zeker zijn van ons plaatsje en het voelde dan al helemaal juist om onze jongen, eens het zo ver is, bij haar achter te laten.  Deze anekdot
Een reactie posten
Meer lezen

Wanneer buitenkomen plots een emotionele rollercoaster wordt

 Het lijkt nu precies een eeuwigheid geleden maar eigenlijk toch weer niet, hoor. Thuiskomen met m’n kleine ventje en daar onze draai een beetje proberen te vinden. Plots moet er plaats en rekening gehouden worden met een extra mensje in huis. Dat mensje daar ook al achterlaten is op dat moment nog een ver-van-ons-bed-show! Ik zal me er nog zorgen over maken, ongetwijfeld. Maar laat ons daar nog even mee wachten tot het terug tijd is om te gaan werken en ik geen andere keuze heb :-) Niet dus… De eerste keer dat ik geconfronteerd werd met het “alleen laten” van mijn kindje, was voor mij meteen heel intens. Het was een bom dat op me viel… Ik herinner me de emoties en het moment dan ook nog alsof het gisteren was, hoewel ik de rest van de omstandigheden niet meer kan ophalen…  We gingen ergens naartoe, gewoon een koffie gaan drinken ofzo. Het was met familie. En ik weet niet goed wat het was maar het leek alsof ervan werd uitgegaan dat ik nog altijd dezelfde Niet-net-moeder-geworden-Steph
Een reactie posten
Meer lezen

Zieke kindjes

 De onmacht bij het hebben van een ziek kind, is elke ouder wel bekend… Plots verandert jouw levendige mini-me in een slap vodje en de controle valt letterlijk uit je handen. Bij de hele kleintjes komt er dan nog eens bij dat je hen niet kan vragen waar ze last van hebben waardoor de zoektocht, zorgen, interpretaties en rampenscenario’s alleen maar erger worden… Een ziek kind zorgt voor heel veel gevoelens bij een ouder en het is heel normaal dat je zelf ook niet naar vol vermogen presteert als er thuis eentje ziek is. En dan heb ik het hier alleen nog maar over de verkoudheden en griepjes, typische kinderziektes zoals de windpokken,… wat als je te maken krijgt met het echte werk… De confrontaties zijn er, het is realiteit maar je staat er als ouder best niet te veel bij stil dat het jou zou overkomen of gek worden, wordt misschien geleidelijk aan een zekerheid. Mijn hart huilt dan ook dikwijls mee met de ouders die het effectief doormaken met hun kinderen. Ik geef toe dat ik de online
Een reactie posten
Meer lezen

Vriendelijkheid

 Vriendelijkheid, ik heb het er deze ochtend over met mijn oudste jongens. Soms kunnen ze elkaar zo tegenwerken dat het lastig is om te aanschouwen. De jongere broer wil graag nog even wat spelen met de Lego voor we vertrekken naar school en daar moet zijn grote held/broer uiteraard bij zijn! Die heeft het op zijn beurt af en toe wat lastig met zijn vermoeiende rol van grote broer en zat op dat moment liever gewoon wat te staren in de verte in plaats van mee te spelen… Een beetje tegendraads doen dus :-) Nu, ik snap het wel: Het is niet altijd even gemakkelijk om grote broer te zijn. Het vraagt hier en daar wat zelfopoffering en ik versta dat hij soms echt geen zin heeft in de spelletjes van zijn kleinere broer maar het brak wel een beetje mijn hart om het zo te aanschouwen. Kleinere broer was er helemaal van aangedaan en haalde alles uit de kast om zijn grote broer toch maar te overtuigen om mee te doen! Hij kreeg geen reactie… Het resultaat was huilen en er werd stilaan opgebouwd naa
Een reactie posten
Meer lezen

Mamalijf

  Deze week begon ik nog eens aan een nieuwe tekst, meer bepaald over het onderwerp: Je lichaam na de zwangerschap/geboorte. Vreemd genoeg kwam ik gisteren toevallig ook een artikel tegen van Mamabaas dat hetzelfde onderwerp bespreekt en dezelfde punten aanhaalt: "15 foto's die tonen hoe het mamalijf er écht uitziet na de bevalling". Ik vermeld Mamabaas wel meer wanneer ik schrijf, vooral omdat ik het probeer te volgen. De reden daarvoor is dat het mij troost biedt, het motiveert mij en in dit geval gaf het mij weer een been-there-done-that-gevoel. Laat ik dus ook vooral niet doen alsof ik een onbesproken onderwerp aanhaal, ik denk dat ik dat zelden doe, maar het zou alleszins zonde zijn om mijn geschreven woorden zomaar in de vuilbak te gooien.  Eenvoudig is het allemaal niet: Jezelf tonen zoals je bent of jezelf tonen zoals je wilt zijn. Het is een kleine nuance in die zin dat het voor sommigen onder ons al moeilijk genoeg is om jezelf gewoon te tonen , a ls j e onzeker
Een reactie posten
Meer lezen