“Geniet ervan!”

 “Geniet ervan, het gaat allemaal zo snel!” Wat heb ik dat zinnetje dikwijls gehoord na de geboorte van ons zoontje. En wat zeg ik het veel tegen kersverse ouders! Het is gewoon een heel goed advies om mee te geven, een prettige activiteit om te volbrengen en tegelijkertijd een uitdaging van jewelste…

Het is niet gemakkelijk om álle momenten netjes op te pikken, er even bij stil te staan en het in je op te nemen. Hoe zeer ik het mezelf ook had voorgenomen om het exact op die manier te proberen ervaren. 

Ik ben iemand die schrijft… Vaak ben ik te laat om foto’s te nemen en als ik die al neem, zijn het niet altijd de beste dus… ik schrijf. De zinnen razen door mijn hoofd en ik ben al een opstel aan het samenstellen terwijl ik taferelen aanschouw en nadenk over hoe ik ze het best zou kunnen omschrijven. Toen, tijdens de zwangerschap van mijn eerste kindje, schreef ik nog enkel met pen en papier… Nota’s typen op mijn telefoon kwam nog niet bij me op, liever echte losse nota’s die dan in mijn handtas opgestapeld werden. Heel georganiseerd :-) Ook Word gebruikte ik zelden, ik vond de zelfgeschreven teksten té mooi en heb er lang over gedaan om er afstand van te nemen :-) Ondertussen ben ik gek van mijn Notebook :-)

Hoe dan ook, schrijven was dus mijn plan voor de zwangerschap, de geboorte, het eerste levensjaar, kleuterklasjes,… Wat een perfecte gelegenheid om te schrijven! Volgens mij was mijn eerste aankoop na mijn positieve zwangerschapstest zelfs een 9-maandenboekje omdat ik gewoon niet kon wachten. Er zou elke dag in geschreven worden! De eerste weken lukte dat ook goed maar ik heb het niet consequent kunnen volhouden… Ik liet me overrompelen door al de voorbereidingen, to-do-lijstjes, kosten,… en jammer genoeg schrijf ik slecht onder stress, wie niet. Het is me gelukt om het zwangerschapsboekje af te werken maar alleen omdat ik al m’n losse krabbels met maanden vertraging weer heb kunnen verzamelen en uitschrijven. Een kraamboekje is er niet dus dat zou geïntegreerd worden in het Eerste-levensjaarboekje :-) Aangezien ik nog een inhaalmanoeuvre aan het doen was met het 9-maandenboekje, kan je je wel voorstellen hoe voorbeeldig dat ging. Het was blijkbaar al lastig zonder baby om de regelmaat (en de rust) te vinden om alles neer te schrijven en eens de baby er was, werd organiseren pas echt een kunst dus toegegeven: Dat boekje is nog altijd niet klaar… Godzijdank van al mijn krabbels, die zijn er wel maar het lukte mij nog niet om het volledig en netjes af te werken (zoals ik het wil). Daarbij worden díe boekjes nog altijd geschreven met de hand dus dat zorgt voor een extra langzaam verloop van de zaken. 

Maar! Doordat ik steeds met vertraging schrijf, is het elke keer wanneer ik er wel toe kom, een soort afspraakje met het verleden waarbij er verhalen opgehaald worden en een gevoel van nostalgie me raakt. Ik verschiet van wat er al in vergetelheid is geraakt terwijl ik mezelf had voorgenomen om elk moment te koesteren en niets níets NIETS te vergeten maar… het gebeurde toch. 

Ik zou de tijd niet willen terug draaien om dingen anders te doen. Het verleden was er om lessen te leren, wijsheid te vergaren, fouten te maken en verder te bouwen om in het heden een optimale versie van jezelf te kunnen zijn. Het anders doen zou me dus niet bij dezelfde persoon brengen die ik vandaag al geworden ben. Maar ik zou de tijd wel willen terug draaien om alle momenten sinds de geboorte nog eens opnieuw te mogen meemaken, te mogen voelen en om met meer aandacht te genieten want… het gaat allemaal zo snel. 

Grts