Wanneer het woord spoedopname valt
Mijn zwak moederhart is er lang van gespaard gebleven maar nu heb ik ook de ervaring van een ziekenhuisopname voor een van mijn kinderen om toe te voegen aan m’n palmares. Ik heb in een eerdere blog al geschreven over (ernstig) zieke kinderen en over mijn bewondering voor de ouders die het mee moeten ondergaan. Je probeert er niet te veel bij stil te staan zodat onnodige emoties je niet drijven tot een kleine paniekaanval maar eens het zover is… Hoe ga je er dan mee om… Zelfs al gaat het “maar” om klierkoorts, wat in dit geval zo is, je kan er duidelijk de volle lading van krijgen. Het begon met de gekende procedure. Een beetje keelpijn, wat volgens mijn eerste idee door de vermoeidheid zou kunnen komen. Het afgelopen weekend was weer wat drukker en dat zal wel zijn effect gehad hebben op zijn slaap. Geen probleem, mijn flinke jongen ging gewoon naar school. Die avond kruipt hij er vroeg in. “Het doet wel nog een beetje pijn” zei hij die volgende ochtend, maar hij maakte zich desonda