Moeke Steph

 “Geniet ervan, het gaat allemaal zo snel!” Wat heb ik dat zinnetje dikwijls gehoord na de geboorte van ons zoontje. En wat zeg ik het veel tegen kersverse ouders! Het is gewoon een heel goed advies om mee te geven, een prettige activiteit om te volbrengen en tegelijkertijd een uitdaging van jewelste… Het is niet gemakkelijk om álle momenten netjes op te pikken, er even bij stil te staan en het in je op te nemen. Hoe zeer ik het mezelf ook had voorgenomen om het exact op die manier te proberen ervaren.  Ik ben iemand die schrijft… Vaak ben ik te laat om foto’s te nemen en als ik die al neem, zijn het niet altijd de beste dus… ik schrijf. De zinnen razen door mijn hoofd en ik ben al een opstel aan het samenstellen terwijl ik taferelen aanschouw en nadenk over hoe ik ze het best zou kunnen omschrijven. Toen, tijdens de zwangerschap van mijn eerste kindje, schreef ik nog enkel met pen en papier… Nota’s typen op mijn telefoon kwam nog niet bij me op, liever echte losse nota’s die dan in mi

 We vielen met ons gat in de boter, zoals ze zeggen, wat het vinden van een onthaalmoeder betreft! Tijdens de zwangerschap van ons eerste kindje waren we op zijn zachtst uitgedrukt “slecht” voorbereid. Toen we de vraag kregen of we al een onthaalmoeder/crèche hadden weten te vinden, waren we niet in paniek: “Is dat een knelpunt misschien? Huh? Waar ben jij nu al over bezig. Ons kleintje moet nog geboren worden.” Ignorance is bliss :-) Toen het besef kwam dat we in gang moesten schieten en een onthaalouder moesten weten te vinden, werd het ons echter bijzonder gemakkelijk gemaakt. We hadden contact opgenomen met Moeke die we eigenlijk al kennen van sinds we zelf klein waren. Ik zie mezelf nog zitten met mijn toch al dikke buik in haar eetplaats om nog het één en ander te bespreken en info te vergaren van hoe het er juist aan toe zou gaan. We mochten zeker zijn van ons plaatsje en het voelde dan al helemaal juist om onze jongen, eens het zo ver is, bij haar achter te laten.  Deze anekdot

 Het lijkt nu precies een eeuwigheid geleden maar eigenlijk toch weer niet, hoor. Thuiskomen met m’n kleine ventje en daar onze draai een beetje proberen te vinden. Plots moet er plaats en rekening gehouden worden met een extra mensje in huis. Dat mensje daar ook al achterlaten is op dat moment nog een ver-van-ons-bed-show! Ik zal me er nog zorgen over maken, ongetwijfeld. Maar laat ons daar nog even mee wachten tot het terug tijd is om te gaan werken en ik geen andere keuze heb :-) Niet dus… De eerste keer dat ik geconfronteerd werd met het “alleen laten” van mijn kindje, was voor mij meteen heel intens. Het was een bom dat op me viel… Ik herinner me de emoties en het moment dan ook nog alsof het gisteren was, hoewel ik de rest van de omstandigheden niet meer kan ophalen…  We gingen ergens naartoe, gewoon een koffie gaan drinken ofzo. Het was met familie. En ik weet niet goed wat het was maar het leek alsof ervan werd uitgegaan dat ik nog altijd dezelfde Niet-net-moeder-geworden-Steph