Moeke Steph

 Ik gooi het even over een andere boeg... Ik heb vandaag namelijk besloten om de borstvoeding te stoppen... Na lang afwegen, moet ik nu toegeven dat het daar misschien wel tijd voor geworden is... Het doet me weer wat pijn want net zoals bij mijn eerste zoontje, is het een beetje van moeten. De productie is stilgevallen en na verschillende (intensieve) pogingen om ze terug op gang te krijgen, moet ik het uiteindelijk opgeven... Het kostte me deze laatste weken meestal drie kolfsessies (van dikwijls één uur) om aan een volwaardige flesje te komen. Er zit nog een kleine voorraad in de vriezer om verder te geven en dan...zit het er weer op... Het is een dubbel gevoel.  Ik had heel graag, heel lang borstvoeding willen geven maar zowel bij mijn eerste als bij mijn tweede zoontje heb ik nooit veel "geluk" gehad met mijn melkproductie...  De allereerste keer dat je in het hele borstvoedingsgebeuren wordt ingesmeten, is het natuurlijk niet abnormaal dat je "nalatigheid&quo

 Zoals eerder al ter sprake kwam, zitten we met een toch wel hevige kleuter de laatste tijd. Daar komt dan nog een tanden-krijgende-baby bij dus ik kan je verzekeren dat er op dit moment wel wat leven in huis is. Hier bij ons komt het zowat altijd op een hoogtepunt tussen het avondeten en bedtijd. Als ik alleen verantwoordelijk ben voor het avondritueel, gaat het (raar maar waar) meestal vlotter dan wanneer Vake vroeger thuis is van zijn werk… Als hij er aan te pas komt, gaat onze oudste nog eens in over-drive om dan uiteindelijk in een huilbui van vermoeidheid uit te barsten net voordat hij gaat slapen… (Ik mag dit overprikkeld bundeltje ellende dan in zijn bedje gaan leggen). Meestal gaat het meteen van nul naar honderd. Het ene moment kijken ze nog samen naar een filmpje of kijken ze in een boekje en het volgde moment zit er een kleuter bovenop zijn Vake…te worstelen... In het begin deed ik nog de moeite om er bij betrokken te zijn en op tijd in te grijpen indien nodig maar dat heb

 Ik kwam vandaag vrij snel met een nieuw puntje op de proppen: Aanstellerig gedrag van een jaloerse kleuter. Het is de voorbije negen maanden eigenlijk nog niet zo slecht geweest. Onze oudste was meteen gek van zijn broer en kijkt er elke ochtend naar uit om hem te begroeten en om voor hem een dansje op te voeren en/of te zingen. Toch zijn er momenten, vooral de laatste weken, dat het groene monster duidelijk de kop opsteekt. Het viel me eerst niet meteen op. Ik dacht dat hij misschien wat te veel verwend werd en alles vanzelfsprekend was gaan vinden maar na een kleine verandering van aanpak was het verschil meteen merkbaar! Het waren vooral de openbare huilbuien die voor mij de doorslag hebben gegeven om wat lectuur op te zoeken en in actie te schieten. Maar daarnaast was er ook het opdringerig en tegendraads gedrag: Ik wil nú eten, ik wil dát eten, ik wil niet in douche, ik moet geen pipi doen,... en god weet wat nog allemaal. Als ik hem vroeg om op te houden met iets, werd ik ge

 Hier ben ik er dan mee, mijn nota's in het openbaar :-) Ik schrijf sowieso al heel graag en als er iets is waarmee ik bezig ben de laatste jaren, dan zijn het wel mijn kinderen! Dus waarom de twee niet (proberen te) combineren ;-) Ik heb twee jonge kindjes, een zoontje van 3.5 jaar en ééntje van 9 maanden. Wat er dikwijls door mijn hoofd gaat sinds het moederschap is: "hoe doen anderen dit?" Het lijkt in de omgeving soms zo gemakkelijk te gaan: Succesvol voor je kinderen zorgen en dus ook voorbeeldige kinderen hebben, je huis netjes houden evenals jezelf, gaan werken, en als het ook nog kan er voor zorgen dat je je sociale activiteiten niet verwaarloosd... Ik heb er tijdens de eerste twee jaar van mijn moeder-zijn mijn uiterste best voor gedaan om het allemaal te verwezenlijken.. Het leek niet uit te draaien op een succesverhaal.. Ik heb ook ontdekt dat het er voor niemand zo dromerig aan toe gaat! Het is niet eenvoudig om als jonge moeder, de dag van vandaag, de