Maandagen

 Volgens mij zijn er niet veel mensen die uitkijken naar de maandag die komt. De werkweek start na een te korte onderbreking weer, de kinderen moeten weer tijdig gaan slapen om uitgerust aan de lessen de beginnen en dikwijls zindert de chaos in huis nog na wat de toestand van de woning betreft...

Dikwijls begin ik me dan ook al zondagnamiddag druk te maken in de organisatie van de nieuwe week die nadert. Als ik dan eens niet in (top)vorm ben, zoals afgelopen weekend het geval was, wordt het nerveuze gevoel er niet echt beter op want ik kreeg niets gedaan.

Ik vraag me weer af hoe het er bij andere gezinnen aan toe gaat. De meer relaxte gezinnen bij wie het uiteindelijk ook allemaal in orde geraakt maar dan zonder de voorafgaande stress. Hier gebruik ik zondag graag (gedeeltelijk) om de week goed voor te bereiden. Dat wil dan vooral zeggen dat ik ervoor probeer te zorgen dat de was een beetje op zijn effen is (zodat er 's morgens geen propere onderbroeken gezocht moeten worden), dat de "graag meebrengen naar de klas"-lijstjes afgevinkt zijn, dat de brooddozen gevuld kunnen worden (al dan niet met een zelfgemaakt extraatje), dat het huiswerk gemaakt is en dat alles al klaar staat tegen de avond zodat we niets kunnen vergeten... Of toch de kans op vergeten kleiner maken. Als het nog kan, leg ik alles graag ook nog netjes om het begin van de dag een beetje aangenamer te maken.

Zoals ik al zei wou mijn lijf dit weekend niet echt mee dus bijna alles wat ik hierboven zo voorbeeldig heb opgesomd was deze maandag niet in orde. Dat zijn maandagen waarop er extra gebaald wordt natuurlijk... Ik ben heel goed in streng zijn op mezelf dus dan wordt er in mijn hoofd heel hevig op mezelf gevloekt en zweer ik bij hoog en laag dat het de laatste keer zal zijn :-D Uiteindelijk ben ik beter gewoon wat minder streng op mezelf. Het lukte, ook deze week dus ik geef mezelf (nu de boosheid weer wat is gaan liggen) een schouderklopje en schrijf de gedacht nog eens van me af. 

Na het schrijven van deze post, kwam het mij ter ore dat het Blue Monday was op 16 januari 2023. Geloof het of niet maar de ingeving van de titel was louter toevallig of misschien onbewust ingepland :-)


Grts

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wanneer het woord spoedopname valt

 Mijn zwak moederhart is er lang van gespaard gebleven maar nu heb ik ook de ervaring van een ziekenhuisopname voor een van mijn kinderen om toe te voegen aan m’n palmares.  Ik heb in een eerdere blog al geschreven over (ernstig) zieke kinderen en over mijn bewondering voor de ouders die het mee moeten ondergaan. Je probeert er niet te veel bij stil te staan zodat onnodige emoties je niet drijven tot een kleine paniekaanval maar eens het zover is… Hoe ga je er dan mee om… Zelfs al gaat het “maar” om klierkoorts, wat in dit geval zo is, je kan er duidelijk de volle lading van krijgen. Het begon met de gekende procedure. Een beetje keelpijn, wat volgens mijn eerste idee door de vermoeidheid zou kunnen komen. Het afgelopen weekend was weer wat drukker en dat zal wel zijn effect gehad hebben op zijn slaap. Geen probleem, mijn flinke jongen ging gewoon naar school. Die avond kruipt hij er vroeg in. “Het doet wel nog een beetje pijn” zei hij die volgende ochtend, maar hij maakte zich desonda
Meer lezen

Zieke kindjes

 De onmacht bij het hebben van een ziek kind, is elke ouder wel bekend… Plots verandert jouw levendige mini-me in een slap vodje en de controle valt letterlijk uit je handen. Bij de hele kleintjes komt er dan nog eens bij dat je hen niet kan vragen waar ze last van hebben waardoor de zoektocht, zorgen, interpretaties en rampenscenario’s alleen maar erger worden… Een ziek kind zorgt voor heel veel gevoelens bij een ouder en het is heel normaal dat je zelf ook niet naar vol vermogen presteert als er thuis eentje ziek is. En dan heb ik het hier alleen nog maar over de verkoudheden en griepjes, typische kinderziektes zoals de windpokken,… wat als je te maken krijgt met het echte werk… De confrontaties zijn er, het is realiteit maar je staat er als ouder best niet te veel bij stil dat het jou zou overkomen of gek worden, wordt misschien geleidelijk aan een zekerheid. Mijn hart huilt dan ook dikwijls mee met de ouders die het effectief doormaken met hun kinderen. Ik geef toe dat ik de online
Meer lezen

Onthaalouder: Met ons gat in de boter gevallen

 We vielen met ons gat in de boter, zoals ze zeggen, wat het vinden van een onthaalmoeder betreft! Tijdens de zwangerschap van ons eerste kindje waren we op zijn zachtst uitgedrukt “slecht” voorbereid. Toen we de vraag kregen of we al een onthaalmoeder/crèche hadden weten te vinden, waren we niet in paniek: “Is dat een knelpunt misschien? Huh? Waar ben jij nu al over bezig. Ons kleintje moet nog geboren worden.” Ignorance is bliss :-) Toen het besef kwam dat we in gang moesten schieten en een onthaalouder moesten weten te vinden, werd het ons echter bijzonder gemakkelijk gemaakt. We hadden contact opgenomen met Moeke die we eigenlijk al kennen van sinds we zelf klein waren. Ik zie mezelf nog zitten met mijn toch al dikke buik in haar eetplaats om nog het één en ander te bespreken en info te vergaren van hoe het er juist aan toe zou gaan. We mochten zeker zijn van ons plaatsje en het voelde dan al helemaal juist om onze jongen, eens het zo ver is, bij haar achter te laten.  Deze anekdot
Meer lezen