Borstvoeding says "No"

 Ik gooi het even over een andere boeg... Ik heb vandaag namelijk besloten om de borstvoeding te stoppen... Na lang afwegen, moet ik nu toegeven dat het daar misschien wel tijd voor geworden is... Het doet me weer wat pijn want net zoals bij mijn eerste zoontje, is het een beetje van moeten. De productie is stilgevallen en na verschillende (intensieve) pogingen om ze terug op gang te krijgen, moet ik het uiteindelijk opgeven... Het kostte me deze laatste weken meestal drie kolfsessies (van dikwijls één uur) om aan een volwaardige flesje te komen. Er zit nog een kleine voorraad in de vriezer om verder te geven en dan...zit het er weer op...

Het is een dubbel gevoel. 

Ik had heel graag, heel lang borstvoeding willen geven maar zowel bij mijn eerste als bij mijn tweede zoontje heb ik nooit veel "geluk" gehad met mijn melkproductie...  De allereerste keer dat je in het hele borstvoedingsgebeuren wordt ingesmeten, is het natuurlijk niet abnormaal dat je "nalatigheid" (lees: vergeetachtigheid omwille van oververmoeidheid en omwille van functioneren op automatische piloot) voor een dipje in je productie zorgt. Met de veronderstelling dat dit de fout zal geweest zijn waardoor mijn melkproductie de eerste keer is gestopt, nam ik me voor om extra aandacht te besteden aan voedingsmomenten en kolfmomenten na de geboorte van mijn tweede zoon. Ze zouden mij deze keer niet liggen hebben!!! Uiteindelijk ben ik na dezelfde periode ook moeten stoppen...

Waarmee ik eigenlijk alleen maar wil zeggen dat het niet altijd fysiek mogelijk is om de borstvoeding zo lang vol te houden. Ik kan me niet voorstellen dat moeders een jaar, of zelfs twee jaar borstvoeding geven als het op deze manier moet. Dikke chapeau voor al de moeders die er wel in slagen! Elke vier uur hing ik aan de kolf (voor een uur), met uitzondering dat hij bij mij was, dan dronk hij lekker zelf :-) Maar de melkmaaltijden maakten stilaan plaats voor groente- en fruitpap, die maaltijden bleef ik kolven (mijn productie mocht niet stilvallen!). Deze laatste weken heb ik díe kolfsessies ook laten vallen omdat er toen al nauwelijks 50ml melk per borst uitkwam en ik er zoveel tijd mee verloor. Die tijd heb je niet met twee kinderen. Tot we dan uiteindelijk aan het moment zijn gekomen dat ik al blij mocht zijn dat ik uit beide borsten samen 50ml kreeg...

Gelukkig werd met deze hoeveelheid zijn hongertje 's morgens nog net gestild tijdens zijn momentje aan de borst (morgenvroeg zal zijn laatste voeding zijn) en daarop volgde dan al snel een boterhammetje om het ontbijt te vervolledigen. Hij heeft er normaal niet onder geleden :-D

Ik denk dat het wel duidelijk mag zijn dat dit ook in één keer een grote druk van mijn schouders neemt. Daarvoor ben ik wel blij. Borstvoeding geven is niet makkelijk. Je zorgen maken over je productie is dan al één ding maar ik had na week twee in principe al genoeg redenen om er gewoon mee te stoppen. Op een bepaald moment kreeg mijn zoon meer bloed binnen dan melk, ik heb bij het afkuisen van zijn (bebloed) mondje eens een stukje huid (niet zomaar een velletje) van mijn tepel op de tetradoek gevonden, op datzelfde moment probeerde ik ook een buikgriepje uit te zieken...Maar ik heb volgehouden en kan nu alleen maar trots zijn, denk ik.

Ik wil alle mama's bij deze een hart onder de riem steken want al is het maar even, de kindjes hebben het toch maar mooi binnen en gelijk hoe: Je doet het goed! De intensiteit laat het soms ook gewoon niet toe om borstvoeding te combineren met een job en het is niet de bedoeling dat je als mama volledig "leeggezogen" bent ;-)

Hop naar een volgende mijlpaal!

Grts